شروع شَعر:
آزاده،
از مادر نَزاده!
اعتراضَ (1) بَه سبک "سیمون دوبووار":
انسان، آزاد متولد نمی شود، بلکه بَه مرور زمان
"آزادسازی" می شود!
اعتراض (2) بَه سبک طرفداران "رزا
لوکزامبورگ":
حق کردنی است، نه دادنی!
اعتراض (3) بَه سبک دسته جات اراذل و اوباش:
همگی خفه! اصلا ً حال این زِر-زِر-جات را
نداریم!
اعتراض (4) بَه سبک ژورنالیستی (یا حتی
خبرنگاری) محروم وَ مستضعف:
ای ملت (وَ یا حتی امت) شهیدپرور! شما که هی می
گویید "مردم آزاده"، "انسان های آزاده" وَ از اینجور قبیل
چیزها، آیا فکر نمی کنید که در کشورهایی که خودتان می گویید آزادی نیست، چگونه مردم
می توانند "آزاد" وَ یا "آزاده" باشند؟! آیا شما حرفهایَ دهان
هایَ خودتان را می فهمید وَ یا حتی بَه عبارتی دقیقتر" درک می کنید؟!
آیا؟! ...
اعتراض (5) بَه سبک ژورنالیستی (یا حتی
خبرنگاری) بَسیار خسته:
آقا، ما اجازه داریم دو ساعت کپه یَ مرگمان را
بگذاریم و بخوابیم؟!
اعتراض (6) بَه سبک افرادی خسته تر از فرد قبلی:
برید همه تان بمیرید، بابا! ولمان کنید با این
"ک.ش ..."هایَ تان وَ یا بَه عبارتی بهتر: اراجیف تان!
اعتراض (7) بَه سبک ترانه خوانی خسته تر از
افراد قبلی:
وَ یا حتی بپرید در کیفِ تان! وَ یا حتی در جعبه
ای پُر از پول در جیبِ تان!
اعتراض (8) بَه سبک فردی خسته تر از آن ترانه
خوان خسته:
هان؟! ... آهان ... زمان؟! ... جان من؟! ...
آهان! ... زمان!
آوریل 2015
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر