۱۳۹۴ خرداد ۹, شنبه

سلامی با بیل



سلامی با بیل،
حتی به جانَ خود
"بیل" جانَ محترم
یا حتی مرحوم،
یا حتی "بیلک"ی
که هنوز متولد نشده
وَ باید بهش
از همین ثانیه (یا در همین ثانیه!)
نامه ای بنویسم
وَ بهش سلام بنمایم،
حتی با اینکه شاید
"بیلک"جانَ ما
تازه چند هزار سال دیگر
چشم به دنیا (احمق!)
بگشاید وَ
اصلا ً به هیچ وجه معلوم نباشد
الان کدام گوری باشد!
ı
ı
ı
ı
ı
ı
شَعری که پس از – از خواب بیدار شدن وَ حتی از رختخواب بیرون آمدن وَ حتی "گوشه چشمی" به نور انداختن،
سروده شده (احمق!) ...
ı
ı
ı
ı
ı
ı
هان؟!
ı
ı

ı
       سلام؟!
ı
ı

ı
       هان؟! آهان!
ı
ı

ı
       ای بابا! فکر کنم واقعا ً یک عدد دسته بیل لازم دارید! حالا که پدر ندارید (اجازه؟! اگر که پدر ندارید!) ... (هان؟!) (آهان، آهان!) ... کاش حداقل یَک عدد برادر بزرگتر کی داشتید که حتی فقط با دو انگشت بَسیار بَه آرامی وَ لطافت معنوی رویَ کله یَ پوکتان می کوبید! ... (هان؟!) (ها... آهان! ببخشید، کنترل از دستم خارج رفت!)
ı
ı

ı
       س.ل. آ. م.
ı
ı

ı
سلام.
ı
ı

ı
ı
ı

ı
س.
ل.
آ.
م.
.
.
.
.
.
.
هان؟!
.
.
.
.
.
.
ب.
ی.
ل.
.
.
.
.
.
.
هان؟!
.
.
.  .  . 
بیل!
ı
ı

ı
       آهان! (هان؟!)
ı
ı

ı
       هان؟! آ ... هان! ... آهان!!! (احمقَ بیشعور، یعنی نَمی توانستی زودتر بفهمی چه زری داری میزنی؟! زبان بلدک نمی باشی، حمال گوساله؟!)
ı
ı

ı
       هان؟! (...) ... آهان! ب. ی. ل . . . . . .
ı
ı

ı
هان؟! آهان؟!
ı
ı

ı
ب. ی. ل. آ. خ.
ı
ı

ı
ب. ی. ل . . . . . . آخ!!!
ı
ı

ı
هان؟!
ı
ı

ı
والله دیگه گلوم خشکید،  . . .       ب. ی. ل  . . . . . .
ı
ı

ı
وای دستم! زمان! (هان؟! شخصی بَه نام "زمان"؟!)
ı
ı

ı
وای!!!!!! ‒      (و. ا. ی . . . . . .)
ı
ı

ı
هـ ... آ ... ن ... ؟!  (هان؟ً شخصی بَه نام "آن"؟!)
ı
ı

ı
احمق، مگه ما "آن" داریم؟! ... (ما فقط ان داریم!) ...
که تازه خیلی ها هم بهش می گویند "عن"! ... هان؟! آهان! می نویسند عَن! ب... ی... ل... (هان؟! آهان! زمان؟!)
ı
ı

ı
خودِ زمان یا خودِ زمان؟! هان؟! آهان؟! و. ا. ی ...... وای ی ی ی ی ی! بازم دسته بیل!!! (هان؟!) ... آهان! دسته ی خود بیل! ... (هان؟! خودِ بیل یا خودِ بیل؟!)
ı
ı

ı
خود بیل!!!
ı
ı

ı
اجازه؟! خود دسته بیل! آهان! یعنی خودِ دسته ی بیل!
ı
ı

ı
آهان! وای! ب...ب... ب... (هان؟!)
ı
ı

ı
وای ییییی! آهان! ب مثل حرف دوم سبیل!
ı
ı

ı
وای ییییییییییی! (هان؟! آهان! خفه!) ‒           


فوریه 2015

.

۱۳۹۴ خرداد ۷, پنجشنبه

ادب، بی ادبی - ادبیات، بی ادبیات - ادیب زدایی وَ ادیب-گرایی



"ادب از که آموختی؟
از بی ادبان!"
ı
ı
ı
    آفرین!
ı
ı
ı
بی ادبی از که آموختی؟!
... از ... با ادبان !!! ... از ... با ادبان !!! (یه چند بار دیگه هم تکرار کن لطفا ً!)
ı
ı
ı
    ای فلان بَه فلان شده یَ فلان فلان! ... ای فلان (...) بَه (...) فلان - - - آیا شما فکر می نمایید که این ادبیات است که شما در اینجا می رینید؟! آیا شما دچار "اسهال قلمی" می باشید، (- - -) وَ یا اینکه دچار "یبوست تفکری" می باشید؟! کدام یَک؟! سریعا ً اقرار بفرمایید تا بنده مجبور نشده ام بی ادبیَ شما را بَه خود فرو نمایم!
ı
ı
ı 
      بنده فکر می کنم شما هر دو شدیدا ً گوساله می باشید! آیا این مکانَ بَسیار تمیز جایَ اینگونه مکالماتَ کثیف می باشد؟!
ı
ı
ı 
    آیا حالَ شما خوب می باشد، ای شخصَ شخیص (...) ؟! مطمئنید؟! (- - -) واقعا؟! ...
ı
ı
ı
    بنده فکر میکنم ایشان خودشان شدیدا ً گوساله می باشند که در چنین مکانَ کثیفی حضور پیدا کرده اند!
ı
ı
ı 
     کدامین فرد از شما اظهار نظر طلبید؟! (اگر آری، از کدامین شهر؟!) آیا شما فکر نمی کنید که خود شما شاید (و حتی شاید بَه طور حتم و بَه طور قطعی؛ که حتی میتوان گفت قطعتن) دچار انواع بیماری هایَ مربوط بَه اظهارات ناپاک می باشید؟!
ı
ı
ı
    ای بابا، ما رو باش فکر کردیم اینجا یَک صفحه یَ جوک وَ خنده است وَ یا بَه عبارتی دیگر یَک صفحه یَ "خنده-بازار-ناک" است. ما فکر کنیم شماها همه از دم کاملا ً "روان-پاک"، یعنی بَه عبارتی دیگر کاملا ً روانی می باشید! حالتان خوش است؟! (...) - - - (- - -) ... (...) ...
ı
ı
ı
    من دیگر پایم را بَه این صفحه نمیگذارم، چَرا که بَسیار متعلق بَه آدمهایَ بَسیار بی شعور می باشد که اصلا َ شوخی نمی فهمند! شماها همه شدیدا ً (. . . . . . ‒ ‒ • • ‒ ‒) ...
ı
ı
ı 
     ببخشید شخصَ شخیص، ولی اگر کمی بَه سخنانَ والدینَ گرامی تان گوش کرده بودید، متوجه میشدید که شما از افرادی هستید که فقط بَه دنبال عیش و نوش می باشید، چَرا که در زبانَ شیرینَ پارسی (که بَه عبارتی دیگر خیلی ها هم میگویند "فارسی") از قدیم و ندیم ها اشخاصَ بزرگسال، نسل اندر نسل گفته اند: "یارو بَه مدرسه نمیرفت، وقتی میرفت، درست روزهایَ تعطیل میرفت!" چَرا؟! ... که اگردرست آن روز که والدین اش مشغول مهمان نوازی بودند وَ یا خودشان بَه یَک مهمانی دعوت شده بودند وَ حواس شان بَه فرزندشان نبود، بَه سمتَ مدرسه فرار کند تا شاید بعضی از دوستانَ گوساله یَ همکلاسیَ خود در آنجا دقیقا ً بَه همین دلایلَ ذکر شده، دم در مدرسه ایستاده باشند و انتظارش را بکشند تا بعد با هم کیف کنند...
وَ بعد هم مسلما ً دیگر کتک هایَ ... ببخشید، ... واقعا ببخشید، ... آدم دیگر حرف دهانش را ... ببخشید، ... واقعا ً شرمنده می باشیم ...، حرف خودش را نمی فهمد! ... حالا کجا بودیم؟! ... آهان، اینجا:
وَ بَعد هم مسلما ً دیگر کتک هایَ (ببخشید، یعنی تنبیهاتَ) والدین بَسیار بعید است که چندان اثر داشته باشد...
ı
ı
ı 
     والله ما همگی دیگر داریم شدیدا ً از این (...) ‒ ‒ ‒  ببخشید، از این جفنگیات حالمان بهم میخورد (صدایَ درونیَ همگیَ افرادی که در اینجا زر میزدند)...
ı
ı
ı 
ı
ı
ı 
صدایَ (یا حتی عربده یَ) بلند همه یَ همان افراد ذکر شده: خداحافظ! هر که هم میخواهد بماند، بماند! من دیگر حوصله ندارم با شماها گپ بزنم! شماها همه تان کاملا ً (روانی) ... (گوساله) ... (فلان) ... (فلان فلان) ... (فلان بَه فلان) وَ خلاصه خَیلی (فلان)هایَ دیگر می باشید!
ı
ı
ı 
             یَک فردی که تازه برای اولین بار وارد این شَعر شده (یا حتی بَه عبارتی دیگر می توان گفت در این شَعر یکجورایی دخول کرده! حالا از کدام در یا پنجره ای دخول کرده یا حتی بَه عبارتی دیگر "وارد شده"، هنوز معلوم نیست!) . . . (وَ شایَد هم هیچگاه مشخص نشود! چَرا؟! زیرا که پُشت سر مرحومین سخن گفتن کار زیبا و با ادیبانه و متشخصانه ای نمی باشد. خصوصا ً برایَ افرادی که متشخصا ً ... یا شایَد هم مشخصا ً؟! والله من بیلمیرم! ...) [... چَه فرمودید؟! یَک چیزی با "بیل" یا خود "بیل"؟!] - - - (حالا آیا شما شخصَ شخیصَ پُرسنده ... یا حتی شاید بَه عبارتی دیگر پرسشنده؟! یا اینکه واقعا ً میگویند پرسش-گر؟! یعنی بَه عبارتی دیگر: پرسشی که بی مو، یعنی بَه عبارتی دیگر کاملا ً کچل می باشد؟!) . . . . . .  [ای شخصَ حرام ز- - - ف - - - پ . . . ن . . . م - - -  آخ، سر خودم هم گیج گرفت! نه، گیج رفت! - - - یعنی شما واقعا ً حالتان خوب می باشد؟! چیزی احتیاج ندارید، خدمت تان بفرمایم؟! یعنی بَه عبارتی دیگر عرض کنم؟! شاید که حداقل عرضَ شما پهن تر شود، وقتی که خود عُرضه یَ ارزیدن را هم ندارید! ای فلان فلان ...ها!]
ı
ı
ı 
ı
ı
ı 
(تکرار بخش قبلی؛ نقطه، سر خط:)
"یَک فردی که تازه برای اولین بار وارد این شَعر شده":
عجب!
ı
ı
ı 
     ‒ (مطمئنید این "سر خط" بود، نه ته خط؟!)
ı
ı
ı
ı
    یَک فرد بَسیار بی ادب: زندگی همین است و دیگر هیچ!
    یَک فرد باتجربه: زندگی زیباست ای زیباپسند، حالا حالِ خودت بَد است، اینقدر غر نزن!
ı
ı
ı 
       اجازه؟! زر چی؟! آیا اجازه می نمایید ای شخصَ شخیص حداقل کمی زر-زر بنماییم؟!
ı
ı
ı
ı
ı
ı 
            عجب!


فوریه 2015

.