"سن که رسید به پنجاه،
درد میزنه به هر
جا".
.
.
.
.
.
درد که رسید به هر
جا،
سن میرسه به صد و
پنجاه.
.
.
.
.
.
سن که رسید به صد و
پنجاه،
درد میزنه به هر جا؟!
.
.
.
.
.
دُزد که رسید به
پنجاه،
دَر میزنه به هر جا:
"اونجا کیه
کیه؟!
پُشتِ دیوار
کیه؟!"،
میخوام بهش برینم!
.
.
.
.
.
اونجا مَنَم، مَنَم
با یَک عدد بیل
مُنتَظِرَم!
.
.
.
.
.
وَ اینگونه تاریخَ
بَشَرَ "پُست مُدرن" با دو بیل آغاز شُد، به نامَ "هابیل" وَ
"قابیل" البته.
.
.
.
.
.
ها، ها، ها!
.
.
.
.
.
نکنَه میخوای قاقا؟!
.
.
.
.
.
کُر دستَه جَمعی: نَه
والله! ما ففَقط میخوایم لِی لِی – بازی کنیم. حالا شما دنبالَ "لیلی" و
"لی لی" هستید، خودمختارید.
.
.
.
.
.
و اینگونه "عَشق
هایَ فردی" تبدیل بَه "عَشق هایَ عمومی" شد!
.
.
.
.
.
و سپس بدینگونه طبقَه
یَ رنجبَر کشف و کفش شد!
.
.
.
.
.
و بعد از مدتی کوتاه
تقریبا همه به پَرتابَ لنگه کفش روی آوردند!
.
.
.
.
.
و این داستان با
هَمان دَستان هَمچَنان ادامَه دارَد!
ژانویه 2015
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر